Ongekend, ongeëvenaard, een unieke presentatie, zomaar een aantal uitspattingen welke voortkomen uit de imposante bekerprestaties welke de afgelopen weken op de mat zijn gelegd. Een gerenoveerd elftal waarbij afscheid is genomen van oud-gedienden, ambitieuze balvirtuozen en Boskamp. De grote en indrukwekkende trainer heeft afscheid genomen van zijn kindje, waar hij zowel een promotie als daaropvolgende degradatie mocht vieren.

Dit jaar een vergelijkbare trainer, met nog een meer indrukwekkend voorkomen. Een man die zijn strepen al voor de eeuwwisseling heeft verdiend, en zelfs nog ouder is dan Bompa, welke zijn 2e elftal kiksen heeft opgeborgen. Ervaring met het begeleiden en coachen van jongeren, en die zijn er dit jaar genoeg. De selectie heeft namelijk een flinke verjongingskuur gehad. Walther P5 is de veteraan, door ruim de 30 jaar te zijn gepasseerd. Het grootste gros is 25 jaar of jonger, een team dus waar Benno L zijn vingers bij aflikt.

Waar in voorgaande jaren de trainingen veelal openbaar waren, wordt er nu getracht het team achter gesloten deuren te laten trainen. Minder prikkels voor de jonge hengsten, om zodoende flink onder handen te worden genomen van Wytse. De man die conditie een nieuwe dimensie geeft. Wat worden wij afgebeuld, zelfs nieuwbakken 1e elftal trainer Yko kan hier een puntje aan zuigen. Om nu te zeggen dat de nieuwe werkwijze heeft gewerkt? Jazeker, we hebben namelijk op frivole wijze de 2e ronde van de beker weten te ontwijken.

Waar we vorig jaar al een vrij smalle selectie hadden, is het tot op heden weinig veranderd. Vakanties (zelfs in oktober nog), verbouwingen en blessures noodzaakten de technische staf (met onder andere lijder Soepboer) om nu al beroep te doen op nog jongere talenten. Had dit effect op het spel wat het gerenoveerde Vlaggenskip liet zien? Zeker niet, bij (enkele) vlagen was het weer genieten geblazen wat de verzameling balvirtuozen lieten zien. Een positief gevolg van de teambuilding sessies na afloop van de donderdagtraining zullen we maar zeggen.

Vol overtuiging biertjes achterover slaan en nababbelen over drie bekerwedstrijden die het einde betekende van de Europese aspiraties. Wie hier de schuld van krijgt is voor de nieuwe trainer (nog) niet te achterhalen. De aanpassingsperiode verloopt in grote lijnen zeer positief, al is het momenteel nog lastig de spelers te koppelen aan de juiste naam. Zo werden beloftes als Pieter Bote en Keimpe Jens als 4 losse spelers gezien, waardoor de eerste wedstrijd tegen Grijpskerk ietwat anders begon dan was verwacht. Het koste twee wissels, maar de sfeer werd er niet minder van. Zo liep Ype, een notoire kilometervreter, deze wedstrijd minimaal 10 kilometer op het warme kunstgrasveld.

Dat uiteindelijk in de drie bekerwedstrijden 13 goals werden geslikt is veelal het gesprek aan de keukentafel, echter wordt er maar weinig geschreven over de tweetal goals die zijn gemaakt. De ene goal nog mooier dan de ander. De 2e elftallen van Grijpskerk, Kollum en Drenthina bleken een maatje te groot voor de onervaren selectie van Wytze (bijnaam is nog niet ontstaan). Theoretisch gezien was een klinkende overwinning op Drenthina nog een optie om de Europese aspiraties luister bij te zetten, echter is een Europese wedstrijd per seizoen voldoende. Voetballen in het reserve Duitsland wat Emmen wordt genoemd, vergde veel van de spelers. Verdwaalde groepen spelers stranden op de toegangswegen richting het sportpark, waardoor een klein plukje virtuozen goed voorbereid aan de wedstrijd kon beginnen. Gaandeweg werd besloten om de wedstrijd te laten lopen, om zodoende de focus volledig op de competitie te richten.

Er is namelijk niks mooiers dan om via competitievoetbal de hoogste triomfen te behalen. Duelleren tegen gelijkwaardige teams, maar bovenal meer vrije zaterdagen. Momenten om te genieten van het leven. Komende zaterdag wacht de eerste test, het 3e elftal van de Ljouwter Sweltjes zal dan ingevlogen worden om ’t Vlaggenskip te testen. Oant sneun!