Catenaccio 2.0

Ik heeft nog nooit gewerkt en daar ben ik trots op! Het had zo maar een zin uit de hit serie probleemwijken kunnen zijn. Toch ligt de oorsprong van deze zin ergens anders, namelijk bij ome Henk. Ome Henk, het is één van de vele persiflages van Frank van der Plas, de man die afgelopen week overleed. Iedereen kent wel een van zijn kneiters van hits. Hoe vaak heb je niet halfdronken in het Apres Ski gedeelte van Kwakjebar mee geblèrd op ´Opblaaskrokodil´ of ´Op de camping´. Lekker schuifelend tegen een vrouwtje uit de Walden of half knuffelend met een van je maten aangezien je voeten als een stel rietjes aanvoelden. Ik kan iedereen ook de clip van ´Neem een ander in de maling´ aanbevelen, een prachtig samenspel tussen een blonde stoot en ome Henk in bloedeigen persoon.

Het was sowieso de week van leed, verdriet en angst. Kim Jong-un blijft de wereld treiteren met zijn waterstof- en atoombommetjes en bedreigt ondertussen iedereen die maar iets negatiefs heeft te melden over zijn gehersenspoeld landje. Dat er dan ook nog een hersenloos persoon aan de macht staat in the United States of America maakt het feest helemaal compleet. Een man die meer energie steekt in zijn blonde toupetje dan in het wel en wee van zijn volk. Ondertussen lacht Poetin in zijn vuistje en blijft lekker oorlogje voeren in het Midden-Oosten. Oorlog voeren deed Andre Hazes ook in de tijd dat hij nog in land der levenden was. Afgelopen zaterdag was het precies 13 jaar geleden dat de Nederlandse volkszanger het hiernamaals opzocht. Voor zijn overlijden scoorde hij hit op hit en stuwde Heineken naar immense hoogten. Ondertussen was hij vaker dronken dan nuchter, een gevoel die wij als matadoren van ‘it Vlaggenskip’ maar al te goed kennen. Gelukkig maken wij iets minder stampij met vrouwlief dan dat Andre deed, aangezien de drank hem meestal de baas was. Oorlog voeren was ook het gene wat wij zaterdag voerden op één of ander B-veld in Drachten. Op de dag dat de wereld zou vergaan mochten wij onze 1e wedstrijd in de 2e klasse spelen in het dorp dat bekend is geworden door Zanger Rinus. De volksheld die met diepzinnige en zeer begrijpelijke teksten de harten van menig tiener weet te veroveren.

Net voor de klok van 13:00 werd koers gezet richting het bedevaartsoord voor de Vrije Baptistengemeente. Een parochie die de titel van snelst groeiende gemeenschap heeft van Nederland. Welkom op de biblebelt in Friesland. Ondertussen werden we nog even goed op scherp gezet, door een gedurfde tweet van de boys uit Drachten. Men hield rekening met de eerste drie punten van het seizoen aangezien zij als ex 1e klassers die boerenkinkels van boven Dokkum als kersverse 2e klasser toch wel moesten oprollen. De werkelijkheid bleek toch even iets anders te zijn.

Nadat we even lekker getongd hadden in de kleedkamer, ter ere van de dag van de biseksualiteit zetten we koers richting Drachten-Oost. Door middel van een shuttlebus kwamen op de plek van bestemming aan. Een achterstand bijveld, waar je de kalklijnen alleen met een vergrootglas kan waarnemen. Troosteloos, en toch enigszins amateuristisch als je één van de grootste verenigingen van Friesland bent. Er volgde een kleine flashback naar onze eerdere bekerwedstrijd bij Wees Snel in Dokkum. Toch moesten we ons er geen zorgen om maken, aldus de spelleider met de haviksogen. Dat deden we ook niet, het was vandaag winnen of staken. Wat er toen plaatsvond, was onwerkelijk. Een ontketend ‘Vlaggenskip’ dat binnen een half uur op 0-3 stond. Er stond een team die werkelijk voor elke meter vocht en de Ferry Doedens groupies geen moment in het spel liet komen. Daarnaast werd het countervoetbal naar een bizar onrealistisch niveau gebracht. Iedere omschakeling leverde gevaar op, en de trage achterhoede kreeg geen grip op de voorwaartsen.

The Butcher was het rustpunt voorin, en de Witte Windhond was een plaag voor de logge verdedigers. Eerstgenoemde wist de groengele brigade na een sterke individuele actie op 0-1 te brengen. Met een Kanu-achtige sleep wist hij de keeper te omspelen en het leren speeltuig tegen de touwen te knallen. Niet veel later wist de Witte Windhond met twee goals de score naar 0-3 te tillen. Boskamp, Joran en Remy keken elkaar aan, knepen elkaar op plekken waar je niet hoort te knijpen maar wisten het, dit is geen droom. Dit schouwspel paste uiteraard perfect bij de dag van de biseksualiteit. Wat daarbij ook erg frappant was dat er twee collega’s van SB10 op deze dag aanwezig waren. Twee jonge knapen die hun voorliefde niet onder stoelen of banken steken. Voor het oog twee prachtige verschijningen die over het algemeen aandacht van zowel mannen als vrouwen krijgen. Je moet er maar mee om kunnen gaan. Uiteraard worden jullie bedankt voor de aanwezigheid en het vocale geweld die jullie met enige regelmaat over de velden heen slingerden.

Nog voor rust wist de thuisploeg de score naar 1-3 te brengen. In de rust werd het strijdplan voor de 2e helft besproken. Stand houden en waar mogelijk de score uitbreiden. Hier waren ook voldoende kansen voor, maar keer op keer was de keeper een sta in de weg of werd er onzorgvuldig omgesprongen met de mogelijkheden. In de tussentijd bleven de Drachtsters voetballen en continueerden zij hun zoektocht naar een opening in de groengele muur. Deze werd af en toe gevonden, wat uiteindelijk resulteerde in de 2-3. De mannen roken bloed. Toch wist het team van Boskamp op regelmatige basis gevaarlijk door te komen richting het doel van de thuisploeg. Enkele grote kansen werden niet verzilverd, totdat de patatbakker uit Metslawier een kanonskogel los liet. Deze vloog over de keepert en plofte in de goal, 2-4. Alle hens aan dek. Diverse krampverschijnselen, pijnlijke ledematen en een lege reservebank. Het was afzien voor Boskamp zijn sletjes. Toch bleef men sleuren om de voorsprong te behouden. Net voor tijd werd het 3-4 en volgden er nog enkele hachelijke momenten. Uiteindelijk bleef de score intact waardoor de kampioen van vorig jaar zijn 1e wedstrijd ooit in de 2e klasse wist te winnen. Euforie alom. Zou een kampioenschap tot de mogelijkheden behoren? Nee, ik verwacht dat dit gewoon bonuspunten zijn. De winstpartij was uiteindelijk dik verdiend, maar na afloop kon je goed zien dat het hogere niveau veel doet met de fragiele lichaampjes van de meest talentvolle lichting ooit van Ropta Boys. Uitgetelde krijgers op het natuurgras die water dronken alsof het bier was. Een ongekend verschijnsel.

Al met al een fantastisch begin voor de equipe van Boskamp. Na het succesvol doorlopen van de bekerronde, nu een eerste overwinning in de 2e klasse. Er stond een team die voor elkaar door het vuur ging. Een stabiele achterhoede onder leiding van Bompa en de Doffer, die gezamenlijk meer dan honderd levensjaren tellen. Een middenveld die overal op het veld te vinden was, en zoals eerder gememoreerd: een aanval waarop de thuisploeg geen grip kreeg. Met deze instelling zal het zaterdag voor Hardegarijp 2 ook een pittige middag worden. Wederom een zware en taaie tegenstander. Wellicht kunnen wij onze ongeslagen status op de Fiver behouden, we zullen het zien.