v.v. Ropta Boys sinds 1965

Zomeravond Coronavoetbal

Daar sta je dan op een dinsdagavond op een verlaten sportpark de Fiver. Nou echt verlaten was het niet, aangezien er tweeëntwintig voetballers op het veld stonden. Tel daarbij op een zestal fysiotherapeuten, acht teammanagers, drie verzorgers, een hersteltrainer, twee waterdragers, twee grensrechters, een scheidsrechter, vier E-sporters, anderhalve conditietrainer, de voorzitter, een bestuurslid en een verslaggever van OmropFryslân. Bij elkaar opgeteld toch al veel meer toeschouwers dan normaal, en dan ben ik vast en zeker nog een aantal passanten vergeten. 

Het corona-virus maakt de voetballer en zijn teamvindingrijk. Waar voorheen geblesseerde voetballers liever thuis zaten, kiest men er nu voor een functie te gaan bekleden binnen het team. Een mooi gevolg van de pandemie, echter is het charme van het amateurvoetbal verdwenen. Uiteraard begrijpelijk, maar de 3e helft smeedt een team. Daar kan geen trainer tegen op. Voorzitter Wijma zat er ook troosteloos bij. De verwachte inkomsten voor een avondwedstrijd zijn niet gering. Hij legt uit: een gemiddelde wedstrijd van ’t Vlaggenskip betekent ongeveer zestig koppen koffie.Het mooie weer en oogstrelende voetbal van jullie daar gelaten. Daarvanuit gaande ga je toch al snel naar vijfenzestig koppen koffie. Terugkomend op de koffie, op een bakkie pleur verdien je toch al snel een eurotjes of twee. De snelle rekenaar komt dan snel op een bedrag van ruim honderdtwintig euries. Dikke vlappen, cash-money voor de club. En dan heb ik het alleen nog maar over de koffie stamelt Wijma, over de rest ga ik mij niet uitweiden. Ergens in een hoekje schenkt de Doffer snel zijn eigen koffie in. Bewapend met een eigen kruik met koffie, betrad hij als assistent leider de heilige grond. Je moet scherp zijn, en daar heb ik een bakkie leut voor nodig. Nu ik aan de zijlijn sta moet ik mijn lammetjes wel scherp houden (en dat deed hij met verve!).

Nee, Corona maakt de club langzaam aan kapot. Je zag het ook terugkomen in het veld. Kort dekken was spannend, in ieder geval enerverender. Tegenstander van deze avond, Blauw-Wit 4, zat kortgeleden nog in quarantaine. Onze landbestuurders drukken ons op het hart Corona niet op te zoeken, moet ik dan op een nazomerse dinsdagavond de problemen opzoeken, of toch maar voor zekerheid kiezen door mijn tegenstander te laten lopen. Dat laatste bracht de nodige problemen met zich mee aangezien de speknekken het voetballen goed beheersen. Speknekken zie ik je denken? Dat leg ik even uit. Leeuwarders worden in de volksmond ook wel speknekken genoemd, tenminste vroeger. Een speknek is een bijnaam voor een welgesteld en lichamelijk ook zeer welvarend ogend man, wiensgladgeschoren nek als het ware glimt als was het vetspek, inclusief de plooien van een dikke, onderhuidse vetlaag. Deze aanduiding voor een ouderwetse, dikke, kwabbige inwoner van Leeuwarden is echter langzamerhand wel verdrongen door de ‘scheldnaam’ galgelapper. Goed, zover een nikszeggende passage in het verslag. En nee mannen uit Leeuwarden, jullie zijn knap, stoer en hebben een voortreffelijk voorkomen. 

De tegenstanders uit Leeuwarden waren eigenlijk best wel afgetraind, en dicteerden bij tijd en wijle de wedstrijd. Men liet de bal makkelijk rond gaan, en maakte het ons middenveld erg lastig. Daarentegen had men het erg lastig met onze voorhoede. Vooral Seamonwas de 1e helft niet te houden. Uit een van zijn acties wist de Witte Windhond de 1-0 te maken. Wat volgde was een boeiend schouwspel. Kansen over en weer, veel duels. Het leek alles behalve op een oefenwedstrijd, aldus doelman de Groot. Hij vond de mannen uit Leeuwarden nogal fel, en vond hij niet passen in een vriendschappelijk potje voetbal. Gelukkig weet onze reserve sluitpost zich goed voor te bereiden op wedstrijden, laten we maar zeggen. 

De 2e helft worden de gasten sterker, en drukten ons terug. Individuele acties leveren het nodige gevaar op, waarbij geschutter van eerder genoemde doelman de grootste kans inluidde. Bij een doeltrap laat hij zich verassen door de lepe spits. Hij tikt de bal, wanneer deze op de grond heeft gestuit, naar zijn medespeler. De nummer 10 weet, onbegrijpelijk, voor open goal te missen. Hij schuift het leren speeltuig tegen de reclameborden, dit tot groot ongenoegen van zijn medespelers. Waar de inwoners van 058 op dat momentzichzelf vergeten te belonen voor het spel, neemt de jeugd ’t Vlaggenskip bij de hand. Rechtsback Jacob Ids weet na een goede 1-2 met een willekeurige aanvaller de bal met precisie voor te lepelen. Vogel vrij staat daar de Beer, de schrik van ieder defensie, en neemt het leren speeltuig in een keer op de slof. Bats, boem, 2-0. Onhoudbaar. Wedstrijd op slot. Na een fiks aantal minuten blessuretijd, ook onze eigen leidsman is hier niet vies van, eindigt de wedstijd in de 1e overwinning sinds 9 mei 2019 in competitieverband. Een uniek moment. Een herstart voor ’t Vlaggenskip van RoptaBoys. 

Zaterdag wacht alweer de volgende wedstrijd, Harkema Opeinde 2 is dan de tegenstander. De bal zal rond de klok van 14:00 in beweging worden gebracht. Helaas zijn fans niet welkom. Uiteraard kun je je wel vrijblijvend opgeven als teammanager, fysiotherapeut, techniektrainer of ordinaire groupie. Bij geschiktheid zal leider de Jong je toevoegen als staflid.