Kollum of Duty

Iedere donderdagochtend word ik wakker met een vrolijk gevoel. De week is doormidden en het weekend ligt om de hoek. De donderdag is daarnaast de dag van de afsluitende training voordat het vizier op de wedstrijddag wordt gericht. Voetballen op zaterdag uiteraard, want zondagen zijn gemaakt om uit-te-kateren, en niet om je zoals onze trainer om 10:00 in de ochtend te melden op één of ander bijveldje om te voetballen tegen SF Deinum. Niks anders dan respect voor Boskamp, maar ik ga liever twee keer naar de kerk om mijn prachtig stemgeluid te testen in de prachtige kerkelijke akoestiek.

Donderdagavond is naast de trainingsavond, ook het moment om met je voetbalmaten een biertje te doppen en vooruit te blikken op de naderende wedstrijd. De afgelopen maanden was het een vast gegeven dat een groot gedeelte van de selectie dit moment meepakte. Gezellig aan de bar hangen en ondertussen een beetje afgeven op de trainingsethos van het opleidingsteam. Beetje bij beetje is onze groep ingekrompen, en blijven er weinig strijders over die hun ‘kaartje’ in de kantine verder laten oplopen. Toch zijn er tijdens de training ruim voldoende voetballers te herkennen op het trainingsveld, maar wanneer de klok acht uur aangeeft verdwijnen de matadoren als sneeuw voor de zon. Natuurlijk wordt er eerst wel gezamenlijk gedoucht. Het moment waarop piemels worden vergeleken en zeepjes stevig in de hand worden gehouden. Dit wil geen enkele voetballer missen….

Sommige spelers hebben de kantine nodig om plezier te houden in het spelletje. Plezier is namelijk de kern van voetbal, aldus Boskamp. Je moet blijdschap ervaren en lol hebben met je matties, toch heeft de grote leider soms het gevoel dat met name Mini-Bean dit mist. Aan de hand van nestor Bompa hervond hij zijn schik in het spelletje. Uiteraard gevolgd door een biertje aan de bar. In de 3e helte was er vervolgens maar een gespreksonderwerp. Een shooter, die sinds kort uit was, een nu al legendarische game. Heftige graphics, realistische galm van bommen en bovenal echte oorlogsvoering. Het slagveld vindt voornamelijk plaats rond de regio Oost-Friesland, met Kollum als episch middelpunt. Je ervaart de oorlog vanuit het eigen gezichtspunt en roeit stelselmatig Duitsers, overlopers, Duitsers en andere voorbijgangers uit. Wat veel mensen niet weten is dat Kollum in de 2e wereldoorlog het strijdcentrum was van de oorlog. Niet ver van Kollum bevonden zich namelijk de satellietgronden, welke de Friezen een gigantisch voordeel gaven ten opzichte van de vijand. Het Friese volk wist van te voren al dat de man met de kleine snor niet spoorde en uiteindelijk zou sterven. De Duitse bezetters hebben uiteindelijk vijf jaar naar de satellieten gezocht, maar dit bleek achteraf een kansloze missie. In de game Kollum of Duty wordt je teruggebracht naar deze turbulente tijd.

Na rondspraak bleek dat er meerdere selectieleden zich vol overgave op deze shooter storten. Vrije dagen werden aangevraagd, en in sommige gevallen melden enkelingen zich ziek. Kollum kapot maken ter voorbereiding op de wedstrijd die op de zaterdag wachtte. Je zou dan ook zeggen dat een groot gedeelte van het gezelschap op scherp stond voor deze belangrijke match. Nadat alle individuen aanwezig waren, werd er in reallife koers gezet richting het kaasdorp. De zaken had men in het vervolg slecht voor elkaar. Een te krappe kleedbox om over de warming-up faciliteiten maar te zwijgen. Gezamenlijk met de tegenstander een trainingsveld delen is geen bezwaar, maar dat er dan ook selectie jonge meisjes op het veld rond huppelt, is voor sommige spelers erg lastig. Zo had de Witte Windhond alleen maar oog voor een grijs T-shirt en werden andere spelers gehypnotiseerd door alle hobbelende onderdelen. In de tussentijd verliep de opwarming erg rommelig, toch was dit de 1e helft nauwelijks te merken. Zoals vaker waren wij gevaarlijker dan de tegenstander, maar bleek scoren toch weer erg lastig. Halverwege wist Mini-Bean te scoren nadat hij zijn duel won van de laatste man. Een mooie opsteker, en in het vervolg werden nog een aantal kansen om zeep geholpen. De trekker werd niet overgehaald, waardoor de tegenstander in leven bleef. De start van de 2e helft was dramatisch, binnen 10 minuten stond het 2-1 voor de thuisploeg. In het vervolg nam Boskamp zijn equipe de regie weer beetje bij beetje over wat resulteerde in de 2-2 van The Butcher. Er was meer mogelijk, maar deze hoop werd al snel aan flarden geschoten. Een ogenschijnlijke simpele vrijetrap belande in de goal, wat veel frustratie opleverde. De bal was houdbaar, maar onze keeper bleef verstijft van angst op zijn doellijn staan. Had dit te maken met de Kollum of Duty game, waardoor oude trauma’s weer tot leven kwamen? Was zijn munitie op en kon hij hierdoor de bal niet wegschieten? Tot op heden is het nog steeds onbekend, maar de 3-2 was de opmaat voor de 4-2. Een fantastische counter werd vakkundig afgemaakt. Hierna werd er nog het een en ander geprobeerd, maar het leren speeltuig vond niet meer het doel van de kaashoofden.

Werderom een Amber-alert voor onze vermiste punten. Net zoals in de weken ervoor zat er meer in, maar weten wij onszelf niet te belonen. Komende zaterdag wacht de wedstrijd tegen de buren van VV Buitenpost. De trotse koploper in de 2e klasse, een team en vereniging die mijlenver voorloopt op ons mooie groengele bolwerk. Waar het vlaggenschip van de Blauwkes op 1e klasse niveau voetbalt, strijd onze trots op 4e klasse niveau. Een gigantisch verschil, dus hoe mooi zou het zijn dat wij deze mannen trakteren op puntenverlies. Op de ongebruikelijke tijd van 13:40 zal de wedstrijd starten op sportpark de Fiver.

Eerst wacht de wedstrijd tegen DTD 2 in de beker, dit verslag volgt komend weekend!