Hoi, ik ben Ype, zes jaar en voetbal bij Birdaard. Mijn favoriete positie is (luie) spits, en houd ervan om niet te verdedigen. Helaas ben ik de enige ontwikkelde speler binnen mijn team, en hierdoor verliezen wij vaak. Als ik later groot ben wil ik dan ook graag een clubhopper worden en mijn carrière afsluiten bij Ropta Boys. De club die clubhoppers in haar armen sluit, en nooit weer laat gaan.

Bovenstaande komt uit het archief van de F.C. Birdaard, de club waar fenomeen Eipe besmet raakte met de liefde voor de bal. In zijn tienerjaren raakte hij ook nog weleens aangestoken door andere virussen, maar dat laten we hier achterwege. Zoals genoemd schitterde hij als jeugdvoetballer, en verscheen al snel op de radar van menig buurtvereniging. Echter was de lokroep van de goudgele nectar en menig brunette of blondharige meisje/dame hem te veel. De man leefde als een vedette, en deelde de lakens met menig wijf. De Beckham van Bierdaard en omgeving, menig ouder kreeg nachtmerries wanneer hij onder het raam verscheen van de op bed liggende dochter. Zijn charmes en bovennatuurlijke torso lieten de vrouwen smelten. Binnen de kalklijnen bibberden tegenstanders wanneer de grote, technisch vaardig en pijlsnelle spits het leren speeltuig beroerde. Hij nam zijn teamgenoten op sleeptouw, liet zijn geliefde club promoveren naar de 4e klasse in 2007-2008, en verliet zijn minder getalenteerde ploeggenoten in 2010-2011 voor de v.v. Dokkum. Geen gelukkig huwelijk volgde, in Dokkum was er te weinig concurrentie, vooral na de wedstrijd. Met speelsgemak zoop hij de arme stadjes onder de tafel, en niet veel later liet het bestuur weten dat Eipe persona-non-grata was na aanleiding van het ongecontroleerde gezuip.

Na een seizoen geschitterd te hebben bij zijn oude liefde, verhuisde de flamboyante verschijning naar Wees Snel Dokkum. Een simpele boer tussen de verwaande stadjes uit Dokkum. De rijkelui kinders tegen de harde arbeider. Oneerlijk, maar hij accepteerde het. Daarnaast miste er iets, namelijk sfeer en gezelligheid. Na de wedstrijd werd wijn gedronken in plaats van een ‘kalde kletser’. Hij werd eenzaam en zocht in alcohol, stappen en msn-gesprekken een uitweg in het weinig enerverende leven. Minimaal honderd keer per dag veranderde hij zijn status van offline naar online, zijn Birdaarder roots kwam terug in zijn nickname en zijn liefde en respect richting de wereldbekende spits Björn Vleminckx schoof hij niet onder stoelen of banken. Hij verloor de passie voor spel, trok zich terug en raakte stuurloos. Er volgden korte avonturen bij een aantal oude liefdes (binnen en buiten het voetballen om), maar hij groeide nimmer uit naar de spits van weleer. Hij werd een logge, balvaste en niet-diepgaand aanspeelpunt. De welbekende kapstok. Balletje vast houden, kaatsen en vooral niet moe worden.

Het werd tijd voor een nieuwe prikkel. Hartstocht bracht hem naar het einde van de wereld. Hij liet zijn welbekende omgeving achter zich, en volgde de weg van de liefde. Eipe was niet meer de gevreesde voorhoedespeler van weleer, maar werd een smoorverliefde puber die als een kind zo blij was in zijn nieuwe omgeving. Een frisse start, wat hem in de gelegenheid bracht zijn vroegere belofte waar te maken. De lokroep van Anjum liet hij voor wat het was, en na een nietszeggend tussenjaar bij ons opleidingsteam was de boomlange Bomber afgelopen zaterdag het middelpunt van de feestvreugde na de overwinning tegen Buitenpost 3.

Hij hield met een hattrick de drie punten in Oosternijkerk. De man was een ware plaag voor de jeugdige verdedigers, en bracht met zijn geslepen speelstijl tranen op de wangen van de onervaren en puberende jongetjes. Hij nam zijn teamgenoten sleeptouw, slenterde als weleer over het speelveld en knakte soms zonder reden door zijn hoeven. Het eerste wapenfeit was de 1-1, na een goede assist van Willem-Hendrik. Niet veel later schakelde hij onbezonnen de spits van de tegenstander uit, na een forse bodycheck. Gedurende de 2e helft, toen er richting de fanatieke supporters werd gespeeld, liet hij zijn voeten verder spreken. Alhoewel zijn 2e doelpunt met zijn (grote) hoofd werd gemaakt. De kopbal die werd geproduceerd was harder dan menig teamgenoot met zijn benen kan produceren. De angstige verdediger op de doellijn kon uit pure ellende niets anders doen dan de bal achter de lijn te toucheren. Waarna hij halverwege ook nog op snelheid zijn tegenstanders vernederde, en alleen op de keeper afging, om vervolgens de 3-2 aan te tekenen, begon Eipe te zweven. Met gebalde vuist, richting zijn (oud) ploeggenoten en trainer liet hij zien het enige echte doelpunt monster te zijn. Hij leeft op goals, is (sinds kort) geheelonthouder en heeft zijn oude ik achter zich gelaten. De gespierde en welgevormde torso komt terug, naar alle tevredenheid van vriendin Marjanne.

Een memorabele dag voor de schrik van alle verdedigers, en een inkijk in het roemruchte verleden van de virtuoos uit de favellas van Birdaard. Na een carriere met ups en downs lijkt hij eindelijk op zijn plek te zitten. Met zijn bijna 30 jaar is hij een nestor binnen het verder jonge en aantrekkelijke zijnde Vlaggenskip. Der Bomber, een spits die zijn waarde afgelopen zaterdag toonde. Komende zaterdag zijn wij vrij, aangezien wij vakkundig de bekerronde niet wisten te overleven. Wel wordt er aanstaande donderdag geoefend, om 20:00 zal er tegen Wardy 1 worden gespeeld.