Ik zie het de meeste mensen al denken. Vorig jaar wekelijks een overwinningsverslag waar de superlatieven te kort schoten. Godenzonen, sambavoetbal, hogere wiskunde voetbal, zomaar een aantal termen die lukraak langs de zijlijn maar ook zeker in het verslag terug waren te vinden. Nu verliezen de diva’s van Boskamp een keer, en moet je dagenlang wachten op wederom een legendarisch verslag. Tenminste, zou er wel een verslag volgen. Veel voetbalteams geven alleen maar een teken van leven wanneer zij winnen. Dan wordt er beschreven hoe goed ze zijn, maar wanneer men verliest is het te moeilijk om in de spiegel te kijken. Daar hebben wij gelukkig geen last van. Wel moet ik eerlijk bekennen dat de wereld na afgelopen zaterdag even flink op kop werd gezet.

Dagenlang heb ik er mee rondgelopen, hoe kon het gebeuren. Zag ik het aankomen? Nee, allesbehalve, hij oogde zo fit en vitaal. Hij veroverde nog menig vrouw, natuurlijk om zijn looks en niet om de miljoenen dollars die hij bezit. De Hef liet de wereld achter zich, en besloot om het hiernamaals op te zoeken. Alweer is een voorbeeld voor menig man te vroeg gestorven. De man die je in je jeugd Playboys liet jatten, gewoon omdat het stoer was. Je had nog geen idee wat de pikante plaatjes in het tijdschrift met je konden doen. De slurf die je bezat gebruikte je voor pissen, een ander doel had hij toch niet? Langzaam maar zeker kwam het besef dat je jongeheer meer was dan een wormvormig aanhangsel. Hij ging steigeren bij het zien van al het moois wat de Playboy te bieden had. Bladzijden gingen plakken, en de posters verdwenen aan je muur. Stiekem achter een voetbalvlag, want je ouders hadden het niet zo op blote vrouwen. Toch heeft de man achter de Playboy veel betekend voor het hedendaagse voetbal. Termen als één-tweetje, penetratie en een hattrick kregen een heel andere betekenis.

In het voetbal scoren door middel van een één-tweetje is iets waar je wekelijks op traint. Het moet erin slijpen, je moet kunnen vertrouwen op de kwaliteiten van je teamgenoot. Je moet elkaar leren kennen, zowel binnen- als buiten het veld. Door ook in je vrijetijd één-tweetjes te maken, zorgde ervoor dat je blindelings op elkaar kon vertrouwen. Natuurlijk heb je niet altijd zin om een één-tweetje te maken, soms wil je alleen scoren. Opduiken achter de verdediging, zonder dat de tegenstander je in de gaten heeft. Zo wordt de term penetreren gebruikt binnen het voetbal. Een bijzondere vergelijking, daar laat ik het bij. Een hattrick maken is het ultieme hoogtepunt als voetballer zijnde. Drie keer scoren, je bent de man. Het is niet voor veel mensen weggelegd, vooral wanneer dit ook op seksueel gebied gebeurt.

Doelpunten maken, dat is wat het Vlaggenskip zaterdag miste. Diverse kansen werden vakkundig om zeep geholpen, en dan gaat een eeuwenoude voetbalwet gelden. Als jezelf niet scoort, dan gaat de tegenstander dat wel doen. Een lange bal werd door de kruin van de sexy spits verlengd en viel pardoes achter onze keepert, 0-1. Er was toen nog een half uur te voetballen, maar gedurende deze periode werden de manschappen van Boskamp nauwelijks nog gevaarlijk. Zonde, aangezien wij de 1e helft domineerden en de gasten alle hoeken van het veld lieten zien. Met goed voetbal werd de tegenstander de wil opgelegd. Het middenveld was in handen van de thuisploeg, en de logés uit Hardegarijp holden alleen maar achter de bal aan. Halverwege de 1e helft moesten we onze eerste tegenslag verwerken. De Witte Windhond kreeg last van zijn hamstring. Ergens was het al bijzonder dat hij al een aantal weken blessurevrij aan het voetballen was, iets wat in voorgaand jaar niet voor hem was weggelegd. Klazovic was zijn vervanger, en zijn tegenstander liet blijken onder de indruk te zijn van de groengele machine. Speelden jullie vorig jaar 3e klasse? Nee, dat kan niet. In de tussentijd werd een penalty om zeep geholpen, nadat deze door Ypie was versierd. De man met benen als rietjes, had dit van te voren al benoemd. In de zestienmeter kan ik moeilijk op eigen benen blijven staan.

Waar the Butcher onze Cavani is, is hij bevoorrecht om de strafschoppen te nemen. Daarentegen liet Jimkesma, oftewel Neymar, weten dat hij deze bal wel even ging nemen. Zijn Metslawjister broeder Wiard (ja hij was weer terug) steunde hem en stuurde de immens treurende Butcher weg. De slappe strafschop werd uiteindelijk een prooi voor de oud 1e keeper van het 1e elftal van Hardegarijp. Mede door deze droevige gebeurtenis werd de rust met 0-0 ingegaan. Een armzalige tussenstand gezien het spelbeeld. Positief was dat er praktisch geen kans werd wegegeven, al moest Rinze nog wel handelend optreden toen een voorzet van richting werd veranderd. Met een goede reflex wist hij deze bal tot corner te verwerken.

Zoals gezegd wist de visite uit Hardegarijp wel te scoren in de 2e helft. Daarna zochten de groengele matadoren naar een opening, maar het voetbal werd te voorspelbaar. De achterhoede wist relatief eenvoudig stand te houden, waardoor de 1e thuiswedstrijd verloren ging. Een uniek moment, na vorig jaar in competitieverband niet te hebben verloren op eigen veld. Dat je dan 10 minuten later genietend in de kleedkamer kunt zitten, is toch ook wel weer mooi. Er stond een kratje pils van de Badslipper op de dorstige keeltjes te wachten. Met z’n allen 33 centiliter heffen en de vloer nat kletsen, dat is voetbal waar het ons omdraait. Zuipen tot je nek kraakt, dat is ook waar Barry Badpak over zingt. Uiteraard is ook dit hitje toegevoegd aan dit verslag.

Komende zaterdag staat de burenruzie met Dokkum op het programma. We zijn vastberaden de drie punten in eigenhuis te houden. De wedstrijd wordt rond 12:30 in gang gebracht. Komt allen, want een derby in de 2e klasse zie je niet vaak bij Ropta Boys!