v.v. Ropta Boys sinds 1965

Verslagen RB 2 – AVC 2 en Be Quick 4 – RB 2.

Non-binaire voetbalvelden

Een aantal weken geleden was het volop in het nieuws, de discussie over kunstgrasvelden binnen het betaalde voetbal. Allereerst werd er gespeculeerd dat de rubberkorrels negatieve invloed zouden hebben op je gezondheid. Even later bleek het toch weer mee te vallen, maar kwamen er een aantal voetbalclubs in actie, omdat de plasticsprieten het charme van het voetbal afnamen. Men wou weer lekker slidings kunnen maken zonder brandwonden te krijgen. Het brandwondencentrum Beverwijk liet daarop weten geen toekomst te kunnen voorstellen zonder kunstgrasvelden. Kunstgras zorgt voor nieuwe aanwas in ons ziekenhuis, zonder deze kunstgrasvelden kunnen wij ons ziekenhuis wel opdoeken.

Als kunstgrasveld gaat het leven niet altijd over rozen. Je wordt bedolven onder kritiek van de buitenwereld, maar niemand vraag hoe het met het kunstgras is. Als kunstgrasfluisteraar hoor ik van diverse velden dat zij problemen hebben met hun geaardheid. Wie ben ik? Heb ik familiaire banden met natuurgras? Lastige vragen die je niet zomaar kunt beantwoorden. Ergens hebben ze wel overeenkomsten met natuurgras, ze zijn immers beide groen. Stel je deze vraag aan de echte grassprieten dan laten ze weten een broertje dood te hebben aan de plastic rommel. Anderzijds heeft de plastickorrel te maken met een dominant broertje, kurk. Deze substantie moet de plastickorrel vervangen aangezien zij beter passen binnen onze huidige samenleving. Een veel terugkomende kreet vanuit de kunstgraswereld is dat zij zich niet geaccepteerd voelen binnen onze samenleving. Ze horen nergens bij, en zij omschrijven zich als non-binair. Een kunstgrasveld is geen hem of haar, nee het neemt een neutrale houding aan en heeft schijt aan wat de rest denkt.

Afgelopen zaterdag was AVC uit Sexbierum de tegenstander, een oude bekende, op het prachtige biljartlaken op de Fiver. Vorig jaar werd er twee keer van de Sexbierumers gewonnen, en de verwachting was dat ook vandaag de drie punten in Oosternijkerk bleven. Vandaag een aantal nieuwe gezichten binnen het vlaggenschip. Christiaan, de kersverse aanwinst uit Dokkum, had zijn vakantie afgebroken om met het team van Boskamp te gaan voetballen. Daarnaast was ook de Doffer aanwezig, nadat hij ons opleidingsteam had laten weten zijn kwaliteiten op een hoger niveau te willen gaan etaleren.

Vanaf de eerste minuut had het vlaggenschip de teugels in handen, wat voor het nodige gevaar zorgde. Mooie aanvallen en diverse doelpunten zorgden voor een ruststand van 3-1. Na de rust enige verslapping, waardoor er kansen over en weer vielen te noteren. Met enkele belangrijke reddingen hield Renze de voorwaartsen van AVC van scoren af. Aan de andere kant werden ook diverse kansen om zeep geholpen. Uiteindelijk wisten the Butcher (2x), Drieske en Willem de goals te scoren en werd de einduitslag 4-2. Belangrijk om te vermelden was dat een glaszuiver doelpunt van Drieske werd afgekeurd. Een zogeheten Flag-happy van de grensrechter. Beetje jammer, aangezien Drieske een gedreven indruk maakt de afgelopen weken. Zou hij het nieuwe goudhaantje van het vlaggenschip worden? Verdoemenswaardig is nog de gemiddelde lengte van de achterhoede deze middag. Voor het eerst in de RoptaBoys geschiedenis stond er een achterhoede die gemiddeld 1.90 meter lang was. Een verontrustende trend voor de vele kleine verdedigende helden, daarentegen boezemt het bij aanvallers van tegenstanders angst in. Voetballen tegen vier reuzen, je moet het maar kunnen.

Dan nog even terugkomend op de non-binaire voetbalvelden. Na grondig onderzoek zijn er diverse verbanden te vinden tussen het kunstgras en een falend transferbeleid. Als vlaggenschip zijn wij aangewezen op kunstgras, wat er onder andere voor zorgde dat diverse spelers afzagen van een dienstverband bij het meest succesvolle team in de Ropta Boys geschiedenis. Ons opleidingsteam had daarentegen een zeer geslaagde transferzomer. Voetballers uit Bi(e)rdaard, Dokkum en Holwerd werden aangetrokken. Allen kregen zij de belofte dat zij wekelijks op het groene kortgeschoren natuurgras hun talenten mogen tonen. Een luxe die wij niet kennen, wij zijn veroordeeld aan het kunstgras. Ondertussen hebben wij ons deze ondergrond ook burgemeester gemaakt, en acteren wij ook op dit fundament op bizar hoog niveau.

De komende wedstrijd zal aanstaande maandag in Dokkum gespeeld worden, tegen het plaatselijke Be Quick 4. Een vriendenteam met ongekende talenten en onhandige balgoochelaars. Het is de vraag in welke staat de heren verkeren maandagavond, aangezien hen een zwaar weekend staat te wachten. Een weekend lang jezelf van de planeet zuipen, het is de vraag of de gemiddelde Dokkumer dit aankan. We zullen het zien. Voor de liefhebber, de wedstrijd start rond de klok van 20:00.

Terreur in Dokkum

Voetballen op een maandagavond, het voelt alsof je in de Jupiler League speelt. Het is het lot van een reserveteam die boven zijn kunnen voetbalt. Op een kille, donkere en vochtige avond je skills tonen aan een handvol supporters. Je lonkt naar de zijlijn en ziet een twintigtal supporters staan, uiteraard getooid in groengele merchandise. Toch blijft het een troosteloze ambiance, wanneer je bij binnenkomst achter diverse tekortkomingen komt bij het voetbalbolwerk van Noordoost Friesland. Be Quick is namelijk het paradepaardje van de gemeente. Met hartenlust wordt er geïnvesteerd in en rondom het sportpark. Kunstgrasvelden worden met liefde aangeschaft, kleedkamers worden opgeknapt en de kantine moet een Artisante 2.0 worden, want dit is de plek voor hippe Dokkumers. Uiteraard spekt de gemeente al deze activiteiten. Als je er dan bij binnenkomst achter komt dat er geen werkende boiler is, de helft van de lampen in de kleedkamer niet functioneren en het kunstgrasveld alles behalve voldoet aan de eisen van het hedendaagse voetbal, dan vraag je je af wat de subsidie slurpende club met al ons belastinggeld doet.

In de tussentijd bleef de regen met bakken uit de hemel vallen, en deden lichtflitsen het luchtruim af en toe oplichten. Op dit moment leken de spelers van Boskamp wel een stel ongestelde vrouwen. Over alles en iedereen werd geklaagd. Een gebrekkige kleedkamer, en tyfus wat een rotweer. Na wat geouwehoer, ebde dit geklaag gestaag weg. Toch borrelde de frustraties alweer snel op bij de diva’s van het vlaggenschip. De netten in beide goals waren geterroriseerd, en dat op 11 september. Je moet maar durven. Ter verduidelijking, de netten waren voor 75% afgetuigd. Zelf de ervaren visser uit Urk keurden de netten af, hier was niks meer mee te behalen. Een potvis zou zonder moeite door de netten heen zwemmen.

Nadat het technisch hart de mannen op een Snicker hadden getrakteerd, stopte direct het geklaag. Klagen is natuurlijk wel een eigenschap waarover iedere Nederlander beschikt. Zo ook de feministen in Nederland, die het gehele jaar al zeuren over vrouwonvriendelijke acties op tv, radio en in het land. Feministen voelen zich achtergesteld op het superieure ras, de man. Zo deed een reclame van Bristol nogal wat stof opwaaien binnen de humorloze wereld van deze groepering. Hoofdpersoon in deze commercial was Philippe Geubels, de man met de scherpe tong. Boodschap van deze reclame was dat alle vrouwenkleding met 20% was afgeprijsd. Ideaal toch, dan heb je weer extra geld voor bier. Nee, zeggen de feministen op hun beurt. De reclame is vrouwonvriendelijk. Deze 20% staat gelijk aan het salarisverschil tussen de man en de vrouw. Uiteraard verdiend de man in deze vergelijking meer, want dat is logisch. Op deze momenten laten vrouwen blijken dat zij over weinig humor beschikken. Men hoorde mannelijk Nederland ook niet klagen toen het Nederlandse damesteam het EK won, omdat wij als mannen vonden dat er te weinig mannelijke voetballers meededen.

Maandagavond stonden er in ieder geval 22 mannen op het veld, aangevuld met een arbitraal trio. Vol trots trotseerden zij de naweeën van orkaan Irma, of was het Jose? However (Engelse termen zijn hip), vanaf het eerste fluitsignaal liet het vlaggenschip zien dat ze alleen voor de winst waren gekomen. Er werd gedurende de gehele wedstrijd niks weggeven en werden er tientallen kansen gecreëerd. Al snel in de 1e helft zorgde Willem voor de 1-0, na een goed lopende aanval. In het vervolg van de eerste vijfenveertig minuten was het vaak onzorgvuldig, en lieten de voorwaartsen het afweten. De 2e helft een ontketend vlaggenschip dat uiteindelijk weet uit te lopen naar 4-0. Over het gehele veld werd er pressie uitgeoefend, en de Dokkumers wisten er nog maar sporadisch uit te komen. Enkele Dokkumers hadden te kampen met heftige naweeën van de Admiraliteitsdagen. Zware benen, kots neigingen en een superieure tegenstander. Dit zijn de Dokkumers niet gewend, veel zuipen en weggespeeld worden. Desondanks bleven de Dokkumers sportief, alhoewel de scheidsrechter mild was bij een aanslag op Willem. De keeper, een echte clubman, verspeelde de bal en torpedeerde de captain. Gelukkig werd Willem gedragen door de wind en zweefde over de doelman heen. Scheidsrechter, alias buschauffeur, de heer Stockman spaarde zijn clubgenoot, en gaf de equipe van Boskamp, Joran en Le-on een vrijetrap. Deze werd vrij eenvoudig onschadelijk gemaakt door de doelman. Uiteindelijk wisten Dennis, de Witte Windhond en The Butcher nog te scoren, waardoor de eindstand naar 4-0 getild.

Door deze uitslag is en blijft het 2e koploper in de bekerpoule. Zaterdag volgt de laatste wedstrijd. In en tegen Berlikum wordt de strijd aangegaan met het reserve team uit het gelijknamige dorp. Zij wisten 0-0 te spelen tegen de Dokkumers, alhoewel dit volgens de stadjes de verhoudingen op het veld niet weerspiegelden. De bekerpot tegen AVC werd afgelopen dinsdag afgelast, waardoor Berlikum sowieso moet winnen om door te willen gaan in de beker en zodoende de kans op Europees voetbal te behouden. Komende zaterdag start de wedstrijd om 12:30, mochten de weergoden dit toelaten. We zien elkaar dan!