RoptaBoys 2 – Bequick 3

 

Revanche, je kunt het definiëren als terugpakken of wraak nemen.  Wraak nemen klinkt nogal zwaar. Bij wraak denk je toch vaak aan negatieve represailles. Iemand helemaal de tyfus beuken, omdat je het ergens niet mee eens was of dat je op een eerder moment door de persoon in kwestie bent vernederd. Aangezien wij als voetbalclub niet zijn van het agressieve schoppen op het voetbalveld wilden wij met leuk en aantrekkelijk voetbal de tegenstander op de knieën dwingen. Dit is in de gemeente Dongeradeel toch wel iets unieks, want bij sommige buurtclubs zijn ze niet vies van intimiderend voetbal. De tegenstander van vandaag valt niet onder het kopje “intimiderend voetbal”, al was halverwege de 2e helft wel sprake van een intimiderende sfeer toen de harde kern van BeQuick zich liet gelden, maar daarover later meer.

 

Met een bijna voltallige selectie konden we zaterdag voor de 2e keer binnen een week aantreden tegen onze buren uit de grote stad. Vandaag was Penny wel aanwezig en ook Cissé maakte weer zijn opwachting binnen de selectie. Daarnaast mocht Tim ook ruiken aan het hoge niveau waarop het vlaggenschip acteert, zodat hij dit de komende weken kan overbrengen aan onze vrienden van het 1e elftal. De start van de wedstrijd deed denken aan een gemiddelde Champions League wedstrijd. Beide teams stonden in één grote verticale lijn, schouder aan schouder (gezien vanuit de kantine). Een scheidsrechter die alle spelers individueel besnuffelde en de nationaliteit van iedere speler probeerde te achterhalen aan de hand van de spelerspassen. Ondertussen mocht er geklapt worden naar de hordes supporters die op Zuid stonden en naar de overige liefhebber aan de Boszijde. Enkel de Champions League mistte, maar dit mocht de pret niet drukken. Zichtbaar geroerd wensten de spelers elkaar nog succes en werd 20 over 12 de wedstrijd op gang gebracht. De wedstrijd stond onder leiding van één van de nieuwe KNVB talenten. Hij was de aangewezen persoon om deze kraker in goede banen te leiden. De stadjes wonnen de tos, waardoor het vlaggenschip het spel op gang bracht. Dit was één van de weinige hoogtepunten, want het voetbal was om te janken van beide kanten. BeQuick had een aantal spelers vanuit de 2e selectie doorgeschoven naar het 3e om zodoende de revanchegevoelens van Boskamp zijn bitches de kop in te drukken. Bedoeling was om met deze kwaliteitsinjectie het voetbalgogme naar een hoger niveau te tillen, maar de heren pasten zich gretig aan het niveau van hun teamgenoten en tegenstanders. Er werden diverse pogingen gedaan om te voetballen, maar dit lukte vaker niet dan wel. De aanwezige supporters begonnen al snel weer te morren, want de heren willen mooi voetbal zien. Iets wat vroeger normaal was, tenminste wanneer je de verhalen hoort van een gemiddelde supporter. Toch heeft hen dit weinig succes opgeleverd, maar dit terzijde. Rond de 20e minuut de 1e goede aanval van groengelen. Een aanval die door Tim wordt ingeleid. Hij brengt de bal bij de Likker, die de bal verwoestend achter de verbouwereerde goalie van BeQuick beukt. Blijdschap en ongeloof onder de spelers van RoptaBoys. Na een reeks van vier wedstrijden dan eindelijk weer een voorsprong. Deze voorsprong werd de 1e helft eenvoudig verdedigd. De stadjes komen nauwelijks in de buurt van de Boskamp. Ja, niet te geloven, naast zijn coachend functie word hij ook zo nu en dan ingezet als keeper. Na 45 minuten blaast de scheidsrechter op zijn fluitje en vluchten de 22 veldspelers langs de kritische supporters richting de catacomben.

 

Nadat de thee door de keel zijn weg had gevonden richting de blaas, was het bijna weer tijd om aan te treden voor de 2e helft. Nog even een kort plasje en volledig gefocust richting het hoofdveld om de wedstrijd in gang te brengen. Deze focus verdween als sneeuw voor de zon toen daar de Mathijs van Nieuwkerk van Dokkum op het speelveld stond. Qua haardracht heeft hij enige overeenkomsten, maar met name zijn eindeloze gepraat en geneuzel deed mij denken aan de presentator van DWDD.

Bewapend met motorhandschoenen begon hij de 2e helft. De Bompa van Bequick 3 liet helaas zijn voeten weinig spreken. Van de 50 minuten die de 2e helft heeft geduurd is hij minimaal 30 minuten aan het woord geweest. Dit leverde hem ook een gele kaart op nadat hij eindeloos bleef doormekkeren over één van de foutieve beslissingen van man in het zwart. De Dokkumse Mathijs scheen in het verleden een geslepen spits te zijn geweest, jammer dat hij dit vandaag niet liet zien. Toch zorgde zijn inbreng er wel voor dat BeQuick iets meer aan voetballen toekwam. De vanKammen boys hadden weinig in te brengen, maar gaven daarentegen weinig weg. De verdediging stond solide.

 

Het was rond de 65e minuut. Vanuit het niks, een adembenemende pyroshow van de fanatieke aanhang uit Dokkum. Er was een fase niks te zien over het gehele speelveld. Spelers hoorden elkaar alleen nog. Er klonken angstkreten, want niet iedereen was gediend van al het vuurwerk. Een enkele spelers lag roerloos op het veld. Tranen in de ogen, bibberend van angst. Chapeau voor de pyroshow mannen. Prachtig om dit mee te maken in de reserve 3e klasse. Na nog een keer goed te kijken bleef deze harde kern allen te voetballen bij V.V. Dokkum. Toch vreemde taferelen. Het zou hetzelfde zijn wanneer supporters van de mooiste club van Nederland, AFC Ajax, de havenslaven uit 010 zouden aanmoedigen bij een wedstrijd. Het lijkt mij zo goed als onmogelijk, maar deze heren uit Dokkum flikten het toch maar even. Na de wedstrijd zijn de heren nog gesignaleerd in de auto richting de elfstedenstad, sindsdien is niks meer van het drietal gehoord. Goed, ondertussen speelden de gasten alles of niets. Overal werd 1 op 1 gespeeld. Er kwamen wat kleine bresjes in de verdediging. De klokte tikte vrolijk verder, en de overwinning konden we al ruiken. Een aanval over links van de blauwgelen leek te stranden op de achterlijn. De plaatselijke linksvoor speelde de bal te ver voor zich uit. De bal rolde over de achterlijn, totdat Mathijs weer van zich liet horen: Corner. Tot onze verassing werd zijn gemekker ook nog gehonoreerd. De 14e hoekschop mocht worden genomen. Tot dan had dit geen gevaar opgeleverd, echter vloog deze bal na een scrimmage in de zestien in de rechteronderhoek, 1-1. Dit bleek ook de einduitslag te zijn. Een uitslag wat gezien de wedstrijd terecht was. De 2e helft hadden de stadjes toch een overwicht, maar erg zonde om in de slotfase de voorsprong uit handen te geven. Anderzijds, eindelijk weer eens een punt gewonnen na vier achtereenvolgende nederlagen.

 

Dit leverde Joran toch een mooi trainersdebuut op. Zichtbaar tevreden verliet hij dan ook het strijdtoneel en ging hij gezamenlijk met zijn manschappen richting kleedbox 3. Ondertussen kregen we nog even wat feedback mee van de kritische aanhang. ‘Griemers’, ‘prutsers’ en ‘earder waard der op syn minst noch goed fuotbal spile’ waren de lovende woorden van de helden van vroeger. Aangekomen in box 3 werd door Klazovic zijn favoriete plaat van Scooter gestart. Respect voor hem, want dit is de man die een internetbundel van maarliefst 7000mb heeft, genoeg om eindeloos zijn hitjes te draaien. Ik voorzie dan ook een mooie functie voor hem de 2e seizoenshelft (DJ), aangezien MC Binkey ons na de winterstop heeft verlaten. Zo kwam er weer een einde aan een gemiddelde voetbaldag van het vlaggenschip. Er werden nog een aantal biertjes genuttigd door het overgrote deel van Ropta2. Dit was ook een betere optie dan de wedstrijd tussen ons 1e elftal en die van Burdaard te aanschouwen. Beide teams gingen verder met erbarmelijke niveau wat daarvoor al door ons op het eens zo mooie biljartlaken was gelegd. Volgende week zaterdag de laatste competitiewedstrijd voor de winterstop. In Oosternijkerk zal er dan worden aangetreden tegen Rijperkerk 2.