DE STADJES EISEN DE PUNTEN OP IN OOSTERNIJKERK
Misschien waren het de zenuwen van het naderende teamuitje, duidelijk was dat de eens zo heldere hemel plaats maakte voor donkere wolken. Het was immers ook een tijd geleden. Een herstart na een tumultueuze periode, waar geluk en verdriet dicht bij elkaar liggen. Er heerste angst, want op stap met het overgrote deel jonge spelers boezemde de nodige angst in bij de oudere garde.
Niet onterecht, bleek na anderhalf uur Chinezen bij de vreettoko van Dokkum. De jeugd, onder leiding van de luidruchtige ‘lytse Kuiper’, beging een godszonde. Een daad die het daglicht niet waard is. Godslastering, zoals men het binnen de kerkelijke gemeenschap noemt. Bier, ook wel de glazen boterham of het opgewonden appelsap genoemd, hoor je niet te verpesten. De gele genotskoker dien je met liefde en respect te behandelen. Tuurlijk mag je de natte klets snel atten, maar nooit en dan ook nooit vervuil je je spa geel met externe attributen. Helaas was dit hier wel het geval. Hier zie je de jeugdigheid, een niet te bevatten verschijnsel. De oudere garde dacht er het zijne van. Remy, de meest capabele van het stel, vluchtte na de andere kant van de tafel. Chaos alom. De opper Chinees zag, lachte en genoot. Wederom een slachtoffer van de Chinese dynastie. Vanaf nu zijn ze gebrandmerkt, besmet met het Oosterse virus. Ze trekken je binnen, en maken je afhankelijk van de diensten die zij bieden. Ze begonnen met de Chinees om de hoek, maar nemen ook snackbars, tapas restaurants en de goedkope kledingdistributie over. Zorgwekkend.
Alhoewel de sfeer na de verloren wedstrijd tegen v.v. Skoppum goed was, bleef de irritatie wel hangen over de verliesbeurt. De 2 – 4 eindstand, betekende het einde van de ongeslagen status in de competitie sinds 2019. Het begin van de wedstrijd was als porno voor de Christen Unie, hard en onbevangen. Op de grens van het toelaatbare. De grenzen opzoeken, en wanneer je als dader wordt aangewezen, glashard ontkennen. Iemand die niks ontkent, en soms wel te snel dingen zegt, is de Wijmaholle. Vorige week stond hij ook al centraal, deze week was het niet anders.
Ondanks dat hij een sportman pur sang is, had de linksback last van een spier, ergens achterin zijn bovenbeen. De hamstring, bleek na een kort vragenspel. Nieuwe leider en trainer Swiep verplichtte de jonge hengst om op bezoek bij Leendert te gaan. De fysio met handen als kolenscheppen. Jelmer verwoorde het als volgt: Leendert drukte op myn spieren, en yn in kear wiet it ‘ploep’. Ik fielde wat springen. It fielde net elkker, benammen om myn kont.
Dit gezegd hebbende, blikken we terug op de wedstrijd. Een hoog drukzettent Vlaggenskip, welke de stadjes bij de strot pakte. Grote kansen leverde het niet op, maar de gasten wisten maar mondjesmaat onder de druk weg te komen. Een steekbal op de spits, en boem hij lat gestrekt. Heel Dokkum schreeuwde om rood, de scheidsrechter gaf geel. Discutabel, al ontsnapte de aanvoerder van de gasten niet veel later ook aan een (rode) kaart.
Terugkomende op de eerste situatie, de toegewezen vrije trap werd in eerste instantie gekeerd door onze keepert, echter was de rebound een prooi voor de nummer 6, 0 – 1. Niet veel later dus een te late tackle, waarbij mini-bean vol werd geraakt. Geen kaart, de toegewezen vrijetrap werd verwerkt tot corner. Kort voor rust dan toch de 1 – 1, dr. Dré stond op de juiste plaats. Na de rust glipte de wedstrijd in 5 minuten uit de vingers. Twee tegendoelpunten in vijf minuten, 1 – 3. Hysterie aan de zijlijn, de stadjes gingen los. Ze waren de afstraffing eerder dit seizoen nog niet vergeten.
Dokkum hield tegen, loerde op de counter. ’t Vlaggenskip was onmachtig, kreeg (kleine) mogelijkheden, toch wisten de gasten de stand naar 1 – 4 te tillen. Een omhaal a la Ronaldo betekende de 2 – 4. Wederom dr. Dré, die na een halve minuut zwevend in het luchtledige het leren speeltuig uiterst secuur in de hoek van de goal wist te deponeren.
Vandaag zag je het verschil tussen oude en ervaren voetballers, die lichamelijk geweld niet uit de weg gingen, in gevecht met kleine pas geboren puppy’s. Niet dat er niet werd gestreden, maar het fysieke verschil was in Dokkums voordeel. Dat met name de aanvoerder de grens opzocht om zijn minder voetballende capaciteiten te maskeren met hard spel, liet zien dat zij alleen kwamen om te winnen.
Hierdoor sluiten zij aan bij de top 5. Voor zaterdag staat de wedstrijd tegen Zwaagwesteinde op het programma. Een inhaalwedstrijd, gespeeld in Oosternijkerk. Mogen wij dan eindelijk weer eens een driepunten op de Fiver noteren? Met dezelfde strijd en instelling behoort dat zeker tot de mogelijkheden.
Zaterdag 23 januari, 12:30 Ropta Boys 2 – Zwaagwesteinde 2